Ik heb verschillende digitale verschijningsvormen. Mijn eerste identiteit kreeg ik ergens in de zomer van 1995 met een account bij de Digitale Stad Amsterdam. Zelf had ik toen nog geen computer, maar in Amsterdam waren er een paar openbare terminals die ik naar hartelust gebruikte. Eén ervan bevond zich er op de begane grond van de bieb op de Prinsengracht, een ander stond in de Balie op het Leidseplein. Als je geluk had zat er niemand achter en was de verbinding up and running.
Vanaf de eerste keer werd ik gegrepen door die computer die een geheimzinnige poort naar een onbekend universum bleek te zijn. Ik surfde – al heette dat geloof ik toen nog niet zo – over een Internet dat je nog vol respect met een hoofdletter schreef en dat op zo’n monochroom monitor nog uitsluitend uit tekst bestond. Ik las en ik las en ik las en ik wentelde me in de peilloze diepte van al die informatie. Toen ik besloot een mailaccount aan te maken was dat uiteraard bij de Digitale Stad. En met een rij ongeduldig zuchtende en mokkende wachtenden achter me ondervond ik voor het eerst dat karin een wel heel doodnormale naam was –want al niet meer vrij. Het vlot gekozen alternatief was de naam van de hoofdpersoon van de biografie die ik op dat moment aan het lezen was: Lee Miller : lee@dds.nl
Ik heb mijn honger naar informatie nog een paar maanden via die openbare terminals kunnen stillen. Tot ik op een avond bij de Balie van een vertrekkende bezoeker een gulden toegestopt kreeg. Hij dacht dat ik de garderobejuffrouw was.
Daarna kwam er met een eigen computer en aansluiting via een modem bij xs4all een einde aan mijn zwervend bestaan. En ik kreeg nog veel meer identiteiten. Ik besta nu op Flickr, op Facebook, Twitter, LinkedIn, Orkut, Imeem, Last.fm, Gmail, Gtalk, ICQ & MSN, en ohja, Hyves, ook nog op Tumblr, Second Life en op een enorm aantal sites waar je alleen met een account bestaansrecht hebt. Als khallebeek, of karinh, ikarin, of heel soms, als ik er vroeg bij was, gewoon als karin.
foto: Lee Miller