ikarin

Vanmorgen stond er in het kleurenkatern van de Volkskrant een recensie van ‘the Dangerous Book for Boys‘ dat binnenkort in Nederlandse vertaling verschijnt. Ik las het artikel aan de ontbijttafel en werd onmiddellijk meegevoerd in een flashback.

Een vroege jeugdherinnering: ik ben vier en ik loop buiten met mijn vader. Bij een vijver verderop zijn een paar jongens aan het vissen. Ik herinner me haarscherp het gevoel van avontuur & spanning, vissen! Maar tegelijk ook de verre onbereikbaarheid. Meisjes vissen niet. Meisjes zijn meisjes en doen nou eenmaal geen jongensdingen zoals vissen.

Gelukkig heb ik nu zelf drie jongens. En kan ik heel legitiem al de jongensdingen doen die ik vroeger graag wilde doen maar nooit deed. Vissen en met treinen spelen. Met ze naar de sterrenhemel kijken en satellieten en planeten zoeken. Vliegeren, hockeyen en voetballen.
Hoe je een megagroot papieren vliegtuig vouwt, of het geheimschrift van Julius Caesar ontcijfert, het recept voor het maken van onzichtbare inkt, de instructietekeningen voor het maken van een pijl en boog… Dat en nog veel meer staat in dit boek. Verplichte literatuur wat mij betreft, en niet alleen voor vaders.

Interview met de schrijvers bij Amazon
Website behorende bij het boek (engels)
Nederlandse website “het Jongensboek”

Ik heb verschillende digitale verschijningsvormen. Mijn eerste identiteit kreeg ik ergens in de zomer van 1995 met een account bij de Digitale Stad Amsterdam. Zelf had ik toen nog geen computer, maar in Amsterdam waren er een paar openbare terminals die ik naar hartelust gebruikte. Eén ervan bevond zich er op de begane grond van de bieb op de Prinsengracht, een ander stond in de Balie op het Leidseplein. Als je geluk had zat er niemand achter en was de verbinding up and running.

Vanaf de eerste keer werd ik gegrepen door die computer die een geheimzinnige poort naar een onbekend universum bleek te zijn. Ik surfde – al heette dat geloof ik toen nog niet zo – over een Internet dat je nog vol respect met een hoofdletter schreef en dat op zo’n monochroom monitor nog uitsluitend uit tekst bestond. Ik las en ik las en ik las en ik wentelde me in de peilloze diepte van al die informatie. Toen ik besloot een mailaccount aan te maken was dat uiteraard bij de Digitale Stad. En met een rij ongeduldig zuchtende en mokkende wachtenden achter me ondervond ik voor het eerst dat karin een wel heel doodnormale naam was –want al niet meer vrij. Het vlot gekozen alternatief was de naam van de hoofdpersoon van de biografie die ik op dat moment aan het lezen was: Lee Miller : lee@dds.nl

Ik heb mijn honger naar informatie nog een paar maanden via die openbare terminals kunnen stillen. Tot ik op een avond bij de Balie van een vertrekkende bezoeker een gulden toegestopt kreeg. Hij dacht dat ik de garderobejuffrouw was.

Daarna kwam er met een eigen computer en aansluiting via een modem bij xs4all een einde aan mijn zwervend bestaan. En ik kreeg nog veel meer identiteiten. Ik besta nu op Flickr, op Facebook, Twitter, LinkedIn, Orkut, Imeem, Last.fm, Gmail, Gtalk, ICQ & MSN, en ohja, Hyves, ook nog op Tumblr, Second Life en op een enorm aantal sites waar je alleen met een account bestaansrecht hebt. Als khallebeek, of karinh, ikarin, of heel soms, als ik er vroeg bij was, gewoon als karin.

foto: Lee Miller

Twitter is down. Sinds een uur of anderhalf is het heel rustig op mijn computerscherm. Geen Twitbin, geen Twitteroo, ik heb een playlist van Imeem opstaan, en ben ogenschijnlijk rustig aan het werk. Maar om de paar minuten denk ik: “Ah! even iets op Twitter roepen. Ohnee. Twitter doet het niet”.  Gevolgd door een licht gevoel van teleurstelling.

Als ik aan niet Twitteraars probeer uit te leggen wat Twitter is kom ik niet verder dan de termen die overal opduiken als het over Twitter gaat. Microbloggen is er zoëen. En dat geeft precies aan waarom ik nu al een week tegen een leeg weblog zit aan te kijken. Want wat moet ik nou hier nog zeggen dat ik nog niet eerder gezegd heb in de paar keer 140 tekens bevattende berichtjes die ik Twitter ‘gevoerd’ heb? Vandaar dat ik dit moment van Twitterstilte maar even aangrijp om een eerste posting te schrijven.

Meer lezen over Twitter kan bijvoorbeeld hier, bij één van deze twitteraars:
Francisco van Jole in de Volkskrant
Erwin Blom op zijn site